Το πατίνι

Κάποιο καλοκαιριάτικο μεσημέρι, 1963 ή 1964, στην οδό Ικονίου στην Άνω Ελευσίνα, ακούστηκε για πρώτη φορά εκείνο το γουρ.. γουρ... γκαπ... γουρ... γουρ... γκαπ... που διέκοπτε τη μεσημεριανή ανάπαυση. Ταραχή κι εκνευρισμός στους μεγαλύτερους κι αναστάτωση σε μας στους μικρότερους που λες και κάτι διαισθανθήκαμε.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου (ήταν υποχρεωτικό τότε να ξαπλώνουμε όλοι το μεσημέρι ... μάλλον για να ησυχάζουν οι μεγαλύτεροι) και ακροβατώντας σαν σχοινοβάτης στις μύτες των ποδιών μου βγήκα μέχρι την αυλόπορτα για να ανακαλύψω αυτό στο οποίο με έσπρωχνε η διαίσθησή μου. Βάσιμα υποπτεύθηκα ότι αυτός ο ανατρεπτικός μεσημεριανός θόρυβος προερχόταν από κάποιο γειτονάκι μας.

Και τον είδα ! γουρλώνοντας τα μάτια μου, να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο πεζοδρόμιο. Δυο σανίδες και δυο μεταλλικά ροδάκια που έκαναν αυτό το γουρ..γουρ στο τσιμέντο και το γκαπ όταν περνούσε πάνω από τα μαντεμένια καπάκια των μετρητών νερού. Έτρεχε σαν άνεμος, σαν σαΐτα, σαν ... δεν βρίσκω λόγια. Δεν ήταν το άπιαστο σαν όνειρο ποδήλατο που όλοι λαχταρούσαμε αλλά δεν ελπίζαμε σύντομα να το αποκτήσουμε (άλλα χρόνια τότε, χρόνια στερημένα) αλλά κάτι πολύ πιο απλό. 

Μια ιδιόχειρη κατασκευή. Σίγουρα το είχε φτιάξει μόνος του. Ήταν από τα μεγαλύτερα παιδιά - ένας από τους αρχηγούς μας. Η καρδιά μου φτερούγισε και το καβάλησα νοερά και πέταξα κι εγώ σαν άνεμος ...

Προσγειώθηκα μόλις ακούστηκαν οι πρώτες φωνές των ενοχλημένων γειτόνων για την ασέβεια του αρχηγού μας να διακόψει τη μεσημεριανή ησυχία. Κάποιοι κάτι είπαν για την μάνα του που δεν τον είχε περιορίσει κι εκείνος το μάζεψε και τρύπωσε στην αυλή του.

Γύρισα αναστατωμένος στο κρεβάτι μου και περίμενα καρτερικά το απόγευμα. Και το απόγευμα ο αρχηγός εμφανίστηκε θριαμβευτικά με το πατίνι του και μαζευτήκαμε γύρω του όλοι οι μπόμπιρες. Έκανε τρεις τέσσερις διαδρομές και μετά μας άφησε να το περιεργαστούμε. Τα ροδάκια μας είπε πως τα λένε "ρουλεμάν" και του τα έφερε από το εργοστάσιο ο θείος του.

 "Ρουλεμαν" τι όμορφη λέξη ! και "ρο" και "λάμδα" και "ν" στο τέλος. Η λέξη πατίνι δεν μου άρεσε ενώ το ρουλεμαν... ήταν αλλιώς. Το σχήμα κυκλικό και οι μπίλιες και η στιλπνότητα με καθήλωσαν. Υπάρχουν τέτοια ωραία πράγματα μέσα στα εργοστάσια; αναρωτήθηκα.

Ύστερα πήραμε σειρά να δοκιμάσουμε ένας ένας. Γελάσαμε αρκετά με τις άγαρμπες προσπάθειες όλων μας. Σιγά σιγά τα καταφέραμε και ξεχώρισαν αμέσως οι πιο επιτήδειοι.

Σε λίγες μέρες πολλοί είχαν αρχίσει τις εργασίες κατασκευής και είχαν βάλει μέσον να βρουν τα ρουλεμαν.

Εκείνο το καλοκαίρι η γειτονιά γέμισε με πατίνια με ρουλεμάν. Κάποιοι τα διακόσμησαν. Αυτοί που αργότερα θα γίνονταν τεχνίτες ξεχώρισαν από την φροντισμένη κατασκευή και κάποιες επινοήσεις.

Η μουσική εκείνο το καλοκαίρι ήταν γουρ...γουρ... γκαπ ...

Ιούνιος 2012, παραμονές εκλογών, επιχειρώντας κατάδυση στην άλλη πατριδογνωσία μας ....

Νίκος Νημάς