Μήπως λανθασμένα νομίζετε πως βρίσκεστε σε αδιέξοδο;Για ποιους λόγους να επιχειρήσετε μια αλλαγή οικονομικής δραστηριότητας;
Αν χάσατε τις ελπίδες σας, όλες εκείνες που είχατε στηρίξει σε λογιών λογιών “προστάτες”, όπως:
- το κράτος πρόνοιας, που θα φρόντιζε για την περίθαλψή σας σε θέματα υγείας,
- ο ασφαλιστικός φορέας σας που θα εξασφάλιζε την αξιοπρεπή συνταξιοδότησή σας,
- η δύναμη των συνδικαλιστών και των επαγγελματικών ενώσεών σας,
- τα κόμματα που θα έφερναν ένα καινούργιο πρόγραμμα ανάπτυξης στην χώρα,
- ο ακμαίος εργοδότης σας που υποσχόταν ένα ασφαλές μέλλον και μια σίγουρη θέση,
- ο κλάδος της οικονομίας στον οποίο έχετε έως σήμερα δραστηριοποιηθεί,
- το επάγγελμα που ονειρευτήκατε να λειτουργήσετε αλλά είναι πλέον στα αζήτητα,
- οι πελάτες σας που σας στήριξαν κάποτε αλλά σήμερα απομακρύνονται με άδειες τσέπες,
- να ξαναχτίσει τη χαμένη του προοπτική σε ένα καλύτερο μέλλον,
- να συναντηθεί ξανά με τα όνειρά του ή με νέα όνειρα,
- να απαλλαγεί από την αδιέξοδη γκρίνια, διαμαρτυρία και στασιμότητα,
- να πάψει να βασίζει την τύχη του σε προστάτες,
- να συνειδητοποιήσει μερικά βασικά πράγματα που είτε αγνοούσε είτε προσπερνούσε,
- να βρει τρόπους να ξετρυπώσει περισσότερες εναλλακτικές λύσεις,
- να κάνει συνετές επιλογές και να πάρει στέρεες αποφάσεις, που θα τις τιμήσει,
Αν βέβαια βασίζετε ακόμη σήμερα τις ελπίδες σας σε όλους αυτούς τους προαναφερόμενους προστάτες, ίσως να σκέφτεστε ότι δεν σας αφορά η συνέχεια.
Είναι πράγματι έτσι ; Έχετε τόση εμπιστοσύνη σε κάποιο από όλα αυτά τα στηρίγματα που σήμερα καταρρέουν ; Μακάρι, αλλά έστω κι αν επιμένετε πώς ναι, σταθείτε μόνον ένα λεπτό σε αυτήν την παράγραφο και μετά αποσυνδεθείτε από αυτήν την ιστοσελίδα. Αν εσείς όντως πατάτε σε στέρεο έδαφος και γύρω σας υπάρχει κινούμενη άμμος, σκεφθείτε για τρία λεπτά τα αγαπημένα σας πρόσωπα – σύζυγο, παιδιά, αδέλφια, γονείς, αγαπημένους φίλους. Ισχύει και γι αυτούς το ίδιο ;
Γνωρίζω την απάντησή σας: Δεν ισχύει το ίδιο και γι αυτούς και για όσους ισχύει πιθανόν να κλονισθεί στους επόμενους μήνες – με διαβεβαιώνουν ξέρετε οι αμείλικτες στατιστικές, σήμερα αρχές Γενάρη του 2012 και τα επερχόμενα με μαθηματική ακρίβεια επακόλουθα της οικονομικής κρίσης. Αφού λοιπόν είναι έτσι, τότε θα σας ενδιαφέρει και εσάς, να συνεχίσετε μαζί μου, μήπως και βρούμε το πώς εσείς που δεν σας χτύπησε ακόμη την πόρτα η δεινή ανάγκη, μπορείτε να βοηθήσετε τους αγαπημένους σας. Αρκεί να ακολουθήσετε τους συλλογισμούς μου σαν να είστε ο άμεσα ενδιαφερόμενος ανάμεσα στα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα, στην χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, δεν περιλαμβάνεται σε αυτό το κείμενο, αφού έχω αναπτύξει απόψεις σε άλλα μου άρθρα σε ετούτη εδώ την ιστοσελίδα. Το πώς σαν υπεύθυνοι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να ωθήσουμε την αγαπημένη μας πατρίδα ξανά στην ορθή αναπτυξιακή πορεία και την ανασυγκρότησή της και αυτό δεν είναι στους σκοπούς αυτού του κειμένου αλλά το έχω επίσης ψηλαφίσει σε άλλα άρθρα μου.
Σε ετούτο το κείμενο καλώ τον καθένα σας αρχικά, να σταθεί απέναντι στον καθρέφτη του (όχι εικονικά αλλά πραγματικά κοιτώντας το πρόσωπό του στον καθρέφτη) και να πει έστω για πρώτη φορά μέσα από τα βάθη της ψυχής του στον εαυτό του:
Δεν θα σε εγκαταλείψω αβοήθητο σε αυτήν τη δίνη, σε αυτόν τον βάλτο.
Δεν θα εγκαταλείψω τη μάχη για τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Θέλω να ξυπνήσω τώρα από τον ύπνο της παλιάς ανεμελιάς
και να σηκώσω τα μανίκια.
Δεν έχω άλλο χρόνο αναμονής και αναβλητικότητας.
Από Σήμερα, Τώρα !
Δεν θα εγκαταλείψω τη μάχη για τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Θέλω να ξυπνήσω τώρα από τον ύπνο της παλιάς ανεμελιάς
και να σηκώσω τα μανίκια.
Δεν έχω άλλο χρόνο αναμονής και αναβλητικότητας.
Από Σήμερα, Τώρα !
Σας παροτρύνω να το κάνετε. Μερικοί θα πονέσουν. Μερικοί θα βάλουν τα κλάματα. Όλοι σας όμως θα πεισμώσετε και θα φουσκώσετε με μια διάθεση δημιουργικής αποφασιστικότητας. Κάντε το τώρα και συνεχίστε αμέσως μετά την ανάγνωση.
Μήπως διστάσατε να πάτε μέχρι τον καθρέφτη; Καλά, ίσως να νιώσετε την ανάγκη αργότερα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν με δύο καίρια ερωτήματα:
τι ρόλο έπαιζαν μέχρι σήμερα στη ζωή σας τα χρήματα ;
- τα θεωρούσατε, αναγκαίο κακό ; βρώμικα ; ποτισμένα ιδρώτα και άγχος ;
- διατυμπανίζατε ότι είστε υπεράνω χρημάτων ; τα περιφρονούσατε ;
- τα ποθούσατε και κάνατε ό,τι κι ό,τι για να έχετε περισσότερα ;
- σας φόβιζαν ή μήπως σας κατακυρίευαν ;
- σας έλειπαν μονίμως τα αναγκαία ; τα σπαταλούσατε, τα αποταμιεύατε ή τα επενδύατε ;
- δανείζατε με ευκολία ; χαρίζατε σε ανήμπορους ; κερνάγατε με την πρώτη ευκαιρία ;
κάνατε μια δουλειά ή μια εργασία ;
- ήσασταν μισθωτός (εργάτης, υπάλληλος) που δεν διανοήθηκε ποτέ του κάτι άλλο, δηλαδή να ασκεί και να αναπτύσσει μια δική του ανεξάρτητη δραστηριότητα ;
- αν είχατε δική σας δραστηριότητα, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί μια μέρα να δουλεύετε για ένα άλλο αφεντικό σαν υπάλληλος ;
- το να εργάζεστε (αφεντικό ή υπάλληλος) ήταν κατά βάθος για σας ένα αναγκαίο κακό για επιβίωση ή ένα αναγκαίο κακό για να ζείτε πλουσιότερα ;
- εργαζόσασταν έως σήμερα για να μπορείτε μέσα από την εργασία να παράγετε και να βελτιώνεστε και να εξελίσσεστε και να συνεργάζεστε και να νιώθετε αυτάρκης και ολοκληρωμένος άνθρωπος ;
Τι να πάμε παρακάτω . . . ,
μου είπε σε αυτό το σημείο, πραγματικά αναστατωμένος, ένας φίλος που του έδειξα το αρχικό μου κείμενο πριν το δημοσιεύσω.
Εδώ με έκανες τώρα άνω κάτω. Σε τέτοια εποχή να απαντήσω σε τέτοια ερωτήματα ; Κουλουβάχατα τα έχουμε κάνει φίλε μου . . . ,
μου είπε κι έσκυψε ελαφρά το κεφάλι, ίσως για να σκεφτεί, ίσως γιατί του το βαρύνανε οι σκέψεις του.
Όχι όμως γιατί βρισκόταν σε οικονομικό αδιέξοδο. Ο φίλος αυτός πραγματικά αντιπροσώπευε τον μέσο Έλληνα, των τελευταίων δεκαετιών, για πολλούς λόγους. Ήταν αυτοδημιούργητος. Από φτωχή οικογένεια, εργάστηκε σκληρά για κάποια χρόνια σαν μισθωτός, με σπουδές που δεν είχε αξιοποιήσει όπως ονειρευότανε. Σε ξένα χέρια, όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Στη συνέχεια όμως τόλμησε και ξεκίνησε μια δική του δουλειά που είχε πάει καλά τα τελευταία δέκα χρόνια, χωρίς να τον έχει οδηγήσει ακόμη σε οικονομική ανεξαρτησία όπως εκείνος την εννοούσε. Ήτανε αφεντικό αλλά ακόμη δεν είχε νιώσει ασφάλεια για το μέλλον. Τάιζε καλά την οικογένειά του και άλλες δέκα οικογένειες ακόμη. Σήμερα το παλεύει αλλά φοβάται βλέποντας άλλους μικρομεσαίους του κλάδου του να καταρρέουν.
Τι είναι τελικά εκείνο που κάνει καίρια αυτά τα δύο ερωτήματα ;
Γιατί δεν είναι λίγοι αλλά οι περισσότεροι σήμερα που είτε αναστατώνονται είτε απαντούν επιπόλαια σε αυτά; Γιατί ενοχλούνται ;
Διότι δεν τα έχουν απαντήσει ξεκάθαρα στη ζωή τους αλλά παραπαίουν ανάμεσα
- σε αυτό που τους δίδαξαν,
- σε αυτό που νομίζουν ότι πιστεύουν
- και σε αυτό που τελικά κάνουν στην πράξη
Διότι στην πλειοψηφία τους τα βλέπουν μόνον σαν ανταμοιβή και λίγοι μόνον τα αξιολογούν σαν κεφάλαιο για επένδυση και ανάπτυξη (επαγγελματίες, επιχειρηματίες) ή σαν κεφάλαιο για επένδυση στην ασφάλειά τους για το μέλλον (μισθωτοί).
Αλλά και σε αυτήν καθεαυτή την επαγγελματική δραστηριότητά τους και την προσωπική τους εργασία δεν έχουν δώσει μια ξεκάθαρη θέση και σημασία στη ζωή τους – για ποιο τελικά σκοπό, αποστολή, με ποιο ανώτερο νόημα εργάζονται ή επιχειρούν.
συνεχίζεται στο επόμενο - μέρος 2.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012
ΝΙΚΟΣ ΝΗΜΑΣ
