Σημείον αντιλεγόμενον

 

Η Θεία Κοινωνία των Ορθοδόξων Χριστιανών

στον καιρό της πανδημίας.

Δημοσιεύτηκε αρχές Οκτωβρίου 2020 στην εφημερίδα "Επαγγελματίας και Καταναλωτής" - Ελευσίνα

 

Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα με τον κορωναϊό. Πολλή κουβέντα για εμβόλια και φάρμακα που δοκιμάζονται. Τεράστια ποσά για κρατικές προαγορές ποσοτήτων για εκείνα που θα εγκριθούν, μέτρα οδυνηρά για την οικονομία με επιπτώσεις στην ανεργία και φαινόμενα μαζικής επιπολαιότητας στο κόκκινο.

 Εντωμεταξύ παρακολουθώ από τον Μάρτιο μέχρι και σήμερα άναυδος και αιφνιδιασμένος μιαν αντιπαράθεση στο διαδίκτυο που δεν είναι καινούρια, έρχεται από πολύ παλιά αλλά σήμερα αγγίζει τα όρια διχασμού. Τα τηλεοπτικά κανάλια και τα διαδικτυακά μέσα τρέφονται από αντιπαραθέσεις και διαμάχες και τις προβάλλουν ενισχύοντας την αντιπαράθεση. Είναι το παλιό "σημείο αντιλεγόμενο" της Θείας Κοινωνίας, που τώρα πια προκαλεί διαδικτυακούς διαλόγους που γίνονται συχνά με υστερία και φανατισμό. Βλέπω ανθρώπους γνωστούς και πρόσωπα δημόσιας προβολής που άσκησαν ή ασκούν δημόσια αξιώματα να ευτελίζουν την όποια σοβαρότητα είχαν μέχρι σήμερα, άλλοι παίρνοντας θέση πολεμική στη μια πλευρά και άλλοι στην άλλην.

Ευτυχώς που με τη συγκαταβατική, πατρική και ποιμαντική στάση της ιεραρχίας της Εκκλησίας διευθετήθηκε το ζήτημα συνεργασίας με την Πολιτεία για τη λήψη μέτρων στους Ναούς και την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και των Ιερών Ακολουθιών.

Εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν σε Θεό ή είναι αγνωστικιστές είναι αναμενόμενο να πάρουν θέση λέγοντας ότι η Θεία Μετάληψη ενδέχεται να μεταδώσει τον νέο ιό. Είναι γι αυτούς μια ευκαιρία να ψέξουν, να κεντρίσουν, να επιτεθούν στην πίστη προς τον Θεό. Δεν έχουν βέβαια αποδείξεις από έρευνες επιστημονικές. Επικαλούνται μια λογική με άλματα. Λένε δηλαδή ότι αφού ο ιός μεταδίδεται με την ομιλία σε κοντινή απόσταση φαίνεται προφανές ότι θα κολλάει και με την κοινή χρήση από στόμα σε στόμα της λαβίδας της Θείας Μεταλήψεως. Δεν μπορούν να πουν ότι αποδεικνύεται ούτε ότι συνάγεται. Κάνουν καταχρηστική επίκληση της επιστήμης ενώ δεν υπάρχουν επιστημονικές έρευνες που να δείχνουν την Θεία Μετάληψη ως αίτιο μετάδοσης μολυσματικών νόσων εδώ και αιώνες.

Η πραγματική επιστήμη όμως ερευνά σχολαστικά με αντικειμενική παρατήρηση και επανάληψη των φαινομένων (πειράματα) σε ελεγχόμενες συνθήκες. Τέτοιες μελέτες επιστημονικά θεμελιωμένες δεν έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα που τα πάντα ερευνώνται "με μικροσκόπιο και στατιστικές". Δυστυχώς επιστήμονες αναρμόδιοι (με άσχετες ειδικότητες), με δηλώσεις τους για την προσωπική προβολή τους, προκαλούν εντονότερη σύγχυση.

Το ότι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ιερείς εδώ και κάποιους αιώνες καταλύουν (πίνουν - τρώγουν) κάθε Κυριακή το υπόλοιπο από το Άγιο Ποτήριο μετά τη Απόλυση της Θείας Λειτουργίας και τη διανομή του Αντιδώρου είτε δεν το γνωρίζουν είτε επίτηδες το αποσιωπούν. Θα έπρεπε κατά την ασθενή αυτή λογική χιλιάδες Χριστιανοί Ορθόδοξοι ιερείς να είχαν πεθάνει πρώτοι αυτοί στις φοβερές πανδημίες των περασμένων αιώνων, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι καταγεγραμμένο ως ένα μαζικό φαινόμενο.

Είδα και ίσως θα έχετε δει κι εσείς κάποιους να επιμένουν με ευθείες ή και πλάγιες απειλές κατά των Χριστιανών που με τη συμμετοχή τους στη Θεία κοινωνία, υποτίθεται θα προξενήσουν τον όλεθρο της μετάδοσης του ιού στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες των ηλικιωμένων που συχνάζουν στη Θεία Λειτουργία τις Κυριακές. Ζητούν πολλά και διάφορα όπως να χρησιμοποιηθούν πλαστικά κουταλάκια μιας χρήσεως κ.λ.π. Όμως από το άνοιγμα των ναών μετά το γενικό lockdown μέχρι σήμερα κοινώνησαν και συνεχίζουν να κοινωνούν στους ναούς χιλιάδες πιστοί και δεν προέκυψε αυτό που οι λοιμωξιολόγοι αποκαλούν "γνωστή συρροή" για κάποιο συγκεκριμένο ναό.

Είναι όμως και εκείνοι που δεν δηλώνουν άθεοι και αποδέχονται την Χριστιανική τους ταυτότητα (έχουν δηλαδή βαπτιστεί) αλλά πηγαίνουν στις εκκλησίες για γάμους, βαπτίσεις, κηδείες και μνημόσυνα και μπορεί να μεταλαμβάνουν μια ή δυο φορές τον χρόνο είτε σαν ένα καλό έθιμο (θεωρώντας τον άρτο και τον οίνο σαν έναν πιο ενισχυμένο αγιασμό - το λένε μερικοί και αυτό) είτε διότι το βιώνουν σαν έναν ιερό συμβολισμό είτε διότι έτσι το παρέλαβαν από την οικογένειά τους είτε διότι τόση μόνον ανάγκη νιώθουν γι αυτήν την προσέλευση στη Θεία Κοινωνία.

Αυτοί ενώ παλαιότερα μπορεί να είχαν έναν κάποιον αμυδρό θεωρητικό φόβο, τώρα βλέπω ότι κλονίζονται και νιώθουν πραγματικά φόβο και σε πιο ακραία εκδοχή άρνησης είδα τη δήλωση "καλύτερα να με πουν άθεη παρά συχωρεμένη". Στην περίπτωση αυτής της κατηγορίας Χριστιανών βλέπουμε ότι η πίστη στα δόγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας περνάει μέσα από τα φίλτρα των προσωπικών τους προτιμήσεων περισσότερο και διαλέγουν το τι θα κρατήσουν και τι θα αφήσουν από την Ιερά Παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Πατέρων, ακόμη δε  και από τις Αποκαλυπτικές Αλήθειες που παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός. Είναι προφανώς ακατήχητοι και δεν φταίνε πρώτοι αυτοί αλλά η έλλειψη αγωνιστικότητας μεγάλης μερίδας του κλήρου που επί έναν αιώνα εγκατέλειψε το ιερό καθήκον της Κατήχησης στα σχολεία δηλαδή στο κράτος.

Από την άλλη πλευρά των Χριστιανών που δεν φοβούνται τη μόλυνση από τη Θεία Μετάληψη, βλέπω ότι κάποιοι ολίγοι εξ αυτών μπαίνουν με φανατισμό στην αντιπαράθεση, χαρούμενοι μάλιστα και καυχώμενοι ότι υπερασπίζονται την πίστη τους. Ο φανατισμός και η αντιπαλότητα αυτών των ανθρώπων δείχνει ότι βρίσκουν μια ευκαιρία να διαδηλώσουν και μάλλον να επιδείξουν υπεροπτικά την ευσέβειά τους. Αυτό όμως, δηλαδή η επίδειξη, μου μυρίζει την έπαρση και την υπερηφάνεια του Φαρισαίου στην παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου. Κατηχημένοι αρκετοί από αυτούς λένε ωστόσο πολλά σωστά από θεολογική άποψη λόγια και επιχειρήματα προς τους απέναντι.

Αγάπη όμως δεν βλέπω, δεν νιώθω να έχουν και να εκπέμπουν. Διάθεση να προσελκύσουν στην πίστη του Χριστού, τουλάχιστον εκείνους που διατηρούν την χαλαρή επαφή με την εκκλησία, επίσης δεν βλέπω να έχουν αυτοί οι ένθερμοι ευσεβείς. Γίνονται κριτές και δικαστές και αφορίζουν και δυστυχώς μερικοί από αυτούς υβρίζουν στο τέλος μιας αναποτελεσματικής λογομαχίας ή επιστρέφουν τις ύβρεις που δέχθηκαν.

Την αυτοδικαίωσή τους περισσότερο υπερασπίζονται, οσμίζομαι αλλά και θλίβομαι από δική μου πείρα γνωρίζοντας, αφού ομολογώ ότι μου έχει συμβεί κι εμένα στη ζωή μου να παρασυρθώ ζηλωτικά σε λογομαχίες πίστης και το γνωρίζω αυτό καθώς ενθυμούμαι την πικρή γεύση της μετάνοιάς μου, διότι αναλογίστηκα μετά, πως ίσως να έκανα περισσότερο κακό στον άλλον από το καλό που νόμιζα.

Ήμασταν ήδη στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όταν είχα καταγράψει όλες αυτές τις σκέψεις μου. Οι Χριστιανοί έχουμε πάντοτε μια ευκαιρία, μέσα στο κατανυκτικό της κλίμα, να ακούσουμε ξανά τα λόγια του Χριστού και να ξαναζήσουμε τα μεγάλα γεγονότα της εκούσιας θυσίας και ανάστασης του Υιού και Λόγου του Θεού. Οι Χριστιανοί αν δεν ζούμε καθημερινά το θαύμα της πρόσκλησής μας δεν έχουμε την πίστη που έδειξε ο Χριστός.

"Έρχου και ίδε" είπε ο Φίλιππος στον Ναθαναήλ, δηλαδή έλα να δεις με τα μάτια σου, δοκίμασε αυτό που είδα και δοκίμασα εγώ. Έτσι οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε τουλάχιστον εμείς οι λαϊκοί Χριστιανοί απέναντι σε συνανθρώπους μας οι οποίοι δεν πιστεύουν ή έχουν στρεβλή πίστη στον Χριστό - εφόσον νοιαζόμαστε και πονάμε γι αυτούς και οφείλουμε να νοιαζόμαστε και να πονάμε αδελφικά.

Οι ιερωμένοι και οι θεολόγοι ας κάνουν τη δουλειά τους και μακάρι να ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας. Η δική μας όμως η ζωή των λαϊκών Χριστιανών, η συμπεριφορά, η ομιλία, η προαίρεση στο βάθος της ψυχής μας, μετράει περισσότερο από τη θεολογική μας γνώση. Αν η ύπαρξή μας ολόκληρη δεν εκπέμπει αγάπη, τότε όσο καλοί κήρυκες και να είμαστε δεν κηρύττουμε Χριστό αλλά απλά φιλοσοφούμε. Αν η πίστη μας είναι ρηχή και δεν είναι βίωμα δεν είναι αρκετή να προσκαλέσει και άλλους. Μπορεί να τους διώξει αν ελεγχθούμε ως υποκριτές, ή αν έτσι μας ξεσκεπάσουν οι άλλοι.

Και βέβαια η πίστη μας στον Χριστό δεν είναι θεωρία, κοσμοθεωρία, ούτε και ιδεολογία. Η λέξη "Πιστεύω" για τον απλό Χριστιανό δεν σημαίνει νομίζω ή θεωρώ. Δεν σημαίνει έχω τη γνώμη ή την ιδέα ή την πεποίθηση, ούτε εικάζω, υποθέτω ή συμπεραίνω. Για τον Χριστιανό η πίστη είναι βαθιά βίωση και ζύμωμα πόνου, χαράς και ευχαριστίας σε μιαν αδιάκοπη μάχη απέναντι στον παλιό εαυτό μας, αφημένοι στα χέρια του Χριστού για όσα δεν φτάνουν οι δυνάμεις μας.

Η πίστη στον Χριστό ξεκινάει με το έλα και δοκίμασε, περνάει μέσα από την εμπιστοσύνη σε Εκείνον και στις προτροπές και συμβουλές Του (εντολές), δυναμώνει με τα πολλά πολλά μικρά μυστικά προσωπικά θαύματα με τα οποία η Θεία Χάρις πλουτίζει την καθημερινότητά μας, καθώς ανοίγουν τα μάτια μας λίγο λίγο γινόμενα ικανά να βλέπουν αυτά τα πολλά καθημερινά δώρα.

Η ευθύνη όμως είναι ολάκερη δική μας και συνεπάγεται από το αυτεξούσιο που μας δόθηκε από τον Δημιουργό δηλαδή από την ελευθερία να επιλέγουμε είτε να κινηθούμε για να ενωθούμε μαζί Του είτε να αρνηθούμε ακόμη και τη δοκιμή. Επίσης η ευθύνη μας προκύπτει και σαν χρέος για τα ατομικά χαρίσματα και ευεργεσίες που στον καθένα (σε όλους τους ανθρώπους) έχουν δοθεί, μικρά ή μεγάλα.

Η ευθύνη μας είναι και απέναντι στην πίστη μας αφού κινδυνεύει κυρίως από εμάς τους Χριστιανούς όταν την κακοδιαφημίζουμε με λόγια και πράξεις. Δεν κινδυνεύει όταν διώκεται από άθεους. Ίσα ίσα τότε δυναμώνει όπως γνωρίζουμε από την παγκόσμια ιστορία. Δεν θα δυναμώσει επειδή θα πεισμώσουμε όταν θα είμαστε υπό διωγμό αλλά επειδή θα αντέξουμε με υπομονή στις δοκιμασίες χωρίς να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στον Χριστό, στο θέλημα του Πατρός και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ακόμη και μπροστά σε καταδίκες και βάσανα.

Εν προκειμένω για όσα συμβαίνουν τώρα, δεν θα προκαλέσουμε τον Χριστό να εξαιρέσει από την αρρώστια τον εαυτό μας έκαστος, ως Χριστιανούς για να αποδείξει το θαύμα της Θείας Κοινωνίας. Έχουμε? ποιος έχει τόσο μεγάλη πίστη και παρρησία εμπρός στον Θεό για να ζητάμε κάτι τέτοιο? Είναι θεάρεστο αίτημα να ζητάμε μια τέτοια ιδιαίτερη πρόνοια? Προσευχόμαστε για όλους? Συναισθανόμαστε και συμπονάμε τους ασθενείς? Μια τέτοια αίτηση για τη δική μας εξαίρεση μπορεί να είναι αποτέλεσμα ολιγοπιστίας και μας βάζει σε μεγάλο πειρασμό - ας αυτοελεγχθούμε έκαστος. Ναι μπορεί να μολυνθούμε από τον κορωνοϊό και να ασθενήσουμε από χίλιες αιτίες και σε κάθε περίπτωση συναναστροφής μας κι εμείς οι Χριστιανοί. Ναι ποθούμε την Θεία Κοινωνία και είναι αρκετό να λέμε αυτό που ο Χριστός μας δίδαξε στη Κυριακή προσευχή: "Γεννηθήτω το θέλημά Σου", όποιο κι αν είναι, όπως και αν αποκαλυφθεί ή όπως εκ των υστέρων το αντιληφθούμε ή το ερμηνεύσουμε. Το αντέχουμε αυτό, δηλαδή να είναι διαφορετικό το Θείο Θέλημα από το δικό μας ή θέλουμε τον Θεό υπηρέτη των επιθυμιών μας κάθε ώρα και στιγμή?

Θα προσευχηθούμε λοιπόν για όλον τον κόσμο και θα συνεχίσουμε να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία "μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης", για να γευτούμε μυστηριακά σώμα και αίμα Χριστού. Κι αν ακόμη ο φόβος του λοιμού περνάει σαν λογισμός αστραπή στο νου μας, θα προσευχόμαστε λέγοντας "Κύριε βοήθα την ολιγοπιστία μου" και "μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού" τίποτε άλλο, μόνον αυτό γι αυτές τις πονηρές ημέρες.

Η Αγάπη στον συνάνθρωπό μας τελικά θα μας κρίνει στο τέλος και εμάς τους πιστούς. Και φαίνεται πως ετούτες τις ημέρες από τον φόβο των επεισοδίων στα σύνορά μας, σκεπάστηκε η προαίρεση αγάπης που δείξαμε τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες. Είναι άλλο πράγμα να βάλουμε φρένο και φραγή στα παιχνίδια του Ερντογάν και να σταματήσει η εξαπάτηση και εκμετάλλευση των άτυχων και απελπισμένων της Ασίας και Αφρικής, είναι άλλο πράγμα να πούμε ότι σαν χώρα τραυματισμένη οικονομικά και με ιστορικές πληγές έχουμε πολλές δυσκολίες ακόμη και προσωρινής φιλοξενίας δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και άλλο πράγμα η ασπλαχνία, που κάποιοι ξέρασαν απέναντι σε αλλοεθνείς μανάδες με μωρά στην αγκαλιά. Ο Θεός μόνον ξέρει από ποια σκοτεινά βάθη μας και σε ποιες περιστάσεις μπορεί να ξεπηδήσει η κρυμμένη χολή του υπερόπτη φανατικού Ζηλωτή και "Ευσεβιστή".

Δύσκολοι καιροί τελικά, για ευσυνείδητους πολίτες, δυσκολότεροι για πιστούς Χριστιανούς. Ας προσπαθήσουμε από ΤΩΡΑ να συνομιλούμε πιο πολιτισμένα οι πιστοί με τους άπιστους χωρίς αναθεματισμούς και προσβολές και ας αφήνουμε απέξω από τις συνομιλίες μας εκείνους που έχουν πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα. Είναι καιροί που θα δώσουμε μαρτυρία αληθινής πίστης και αγάπης.

Εύχομαι σε όλους μας υπομονή και περισσότερη σύνεση.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2020

ΝΙΚΟΣ Γ. ΝΗΜΑΣ

Τηλ. Επικοινωνίας: 6945 550 934

 

e-mail:  n.nimas.57@gmail.com