Τι θα ψηφίσουμε φίλε μου ?

Το ερώτημα μου το έθεσε ένας φίλος σε ιδιαίτερο μήνυμα.

Δίνω την δική μου απάντηση ξεκάθαρα: Λευκό ή άκυρο δεν θα ψηφίσω και εννοείται ούτε τον δικομματισμό. Ακραίες φωνές, όσο κι αν προσπαθούν να εμφανιστούν σαν γνήσιοι εκφραστές της λαϊκής αγανάκτησης, δεν τις εμπιστεύομαι ποτέ, εγώ προσωπικά, τόσο από πάγια πολιτική τοποθέτηση αλλά και σαν χαρακτήρας – δεν μου πάνε. Όλοι νιώθουμε την ιερή αγανάκτηση, εκτός από τα παχύδερμα που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση.

Δεν έχω αποφασίσει λοιπόν για τις επικείμενες εκλογές και είμαι χαλαρός ως προς αυτό.

"Χαλαρός . . . σε μια τέτοια ζέουσα κατάσταση ?"
είναι η φυσική αντίδραση του φίλου - ίσως και η δική σου φίλε αναγνώστη.
"Τώρα που όλοι καίγονται να μην κάνουν ξανά λάθος επιλογή ? Τώρα που όλοι καίγονται να διορθώσουν με μια ψήφο όλες τις προηγούμενες λάθος επιλογές τους ?"

Η απάντησή μου: Δεν πιστεύω ότι οι επικείμενες εκλογές θα δώσουν λύση ή θα ηρεμήσουν το πολιτικό τοπίο αλλά με τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων (που δεν τις εμπιστεύομαι απόλυτα) θα προετοιμάσουν την λύση που θα έλθει αργότερα.

"Αργότερα . . . δηλαδή ?"
Απαντώ: Τίποτε δεν έχει κριθεί σχετικά με μνημόνιο, χρεοκοπία κ.λ.π. - όλα μπορούν να συμβούν - αλλά στον πάτο που βρισκόμαστε υπάρχει και μια λούμπα με βρωμόνερα και ίσως και να πέσουμε μέσα.
Η λούμπα είναι να στραφεί μια σημαντική μειοψηφία σε πολύ ακραίες τοποθετήσεις τόσο ακροδεξιές όσο και ακροαριστερές με γνώμονα την απόγνωση και όχι την ορθή κρίση. Τέτοιες μειοψηφίες προκαλούν θόρυβο και δίνουν λαβή για ιδεολογική τρομοκρατία από τη μεριά του κατεστημένου.

Όπως καταλαβαίνεις φίλε μου, το πολιτικό ενδιαφέρον μου δεν εστιάζεται στην "οικονομική δυστυχία" αλλά στην "δημοκρατική απόκλιση". Οι δημοκρατικές παρεκτροπές είναι το επείγον και το πιο σημαντικό ταυτόχρονα και ήδη ζούμε μια παρεκτροπή τα δύο τελευταία χρόνια.

Θεωρώ προϋπόθεση για ορθές λύσεις την ανόθευτη δημοκρατική έκφραση, οπότε προσπαθώ να ανιχνεύω μέσα από τις αντιδράσεις των πολιτών, εκείνα τα ρεύματα πολιτικής αυτοσυνειδησίας που θα γεννήσουν το Νέο Υγιές Πλειοψηφικό Ρεύμα.

Τι ορίζω ως Νέο Υγιές Πλειοψηφικό Ρεύμα ?
Δεν μπορώ να το πω με δύο λόγια αλλά τα κείμενα της πολιτικής κίνησης του "Κύκλου των Χαμένων Αξιών" το προσδιορίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια. Δουλεύω για την ώρα πάνω σε αυτό και είμαι δίπλα στον καθηγητή Δημήτρη Μπουραντά για να μπορέσουμε να το εκφράσουμε και να το προτείνουμε ανοιχτά και δημόσια κάποια στιγμή που εμείς θα την επιλέξουμε αντί να επιλέξει η στιγμή εμάς.

Σε λίγο καιρό όσοι ασχοληθήκαμε με τον "Κύκλο των Χαμένων Αξιών" θα εκφραστούμε με περισσότερη πολιτική σαφήνεια συλλογικά και το ίδιο θα κάνω κι εγώ προσωπικά.

Πρέπει να προσθέσω όμως ότι δεν πιστεύω ότι θα έχει μακροβιότητα το επόμενο κοινοβούλιο και η επόμενη κυβέρνηση – ίσως ούτε και η μεθεπόμενη. Θα μπούμε σε μια (σύντομη ελπίζω) περίοδο πολιτικής αστάθειας και μεγάλης ρευστότητας στις προτιμήσεις της μεγάλης σιωπηλής πλειοψηφίας. Θεωρώ κατά συνέπεια ότι αυτές οι μεταβατικές κυβερνήσεις είναι αναπόφευκτες μέχρι να κατασταλάξει η πολιτική αφύπνιση της πλειοψηφίας και το αποτέλεσμα θα είναι να κάνουν κι άλλη ζημιά στο σύντομο διάστημα που θα κάθονται στην εξουσία (ό,τι προλάβουν).

Για να υπήρχε η ελπίδα κάποιο κόμμα ή κάποιος ηγέτης (ισχυρή πολιτική προσωπικότητα με δημοφιλία) να παρέμβει σε αυτό το μεταβατικό διάστημα θα έπρεπε να έχει ήδη αναδειχτεί εδώ και δύο χρόνια. Δεν υπήρξε όμως και αυτό είναι το έλλειμμα σήμερα που δημιουργεί αμηχανία γι αυτές τις επικείμενες εκλογές.
Θα υπάρξουν όμως και θα γεννηθούν μέσα στο μεταβατικό διάστημα. Πάνω σε αυτό εργάζομαι κι εγώ.

Αρκετά πια με τους άσχετους καριερίστες της Πολιτικής, αρκετά πια με τους γόνους των πολιτικών, αρκετά πια με τους τυχοδιώκτες, αρκετά πια με τους ανίδεους και τους ερασιτέχνες, αρκετά πια με τα λαμόγια και τα τρωκτικά.

Καιρός είναι οι άνθρωποι με γνώσεις διοίκησης, εμπειρία και αίσθηση καθήκοντος να ενθαρρυνθούν και να επιλεγούν από μια μεγάλη σκεπτόμενη και αποφασισμένη πλειοψηφία, ώστε να ασκήσουν και ορθή Πολιτική αλλά και χρηστή Διοίκηση.

Ας δώσουμε την πρωτεύουσα θέση στο ήθος, τις αρχές και τις αξίες του ανθρωπισμού και της αμοιβαίας συνεισφοράς στο κοινό συμφέρον.

Ο πολιτικός χρόνος που θα χει η νέα κυβέρνηση -είτε είναι αυτοδύναμη όπως επιδιώκει ο Α.Σαμαράς , είτε συγκυβέρνηση - θα ‘ναι ελάχιστος . Αν τα πράγματα δεν βελτιωθούν και οι πολίτες δεν δουν όχι βελτίωση , αλλά τουλάχιστον άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές κι ένα εθνικό σχέδιο που να οδηγεί έστω σε βάθος χρόνου στην έξοδο από το τούνελ της ύφεσης και της δυστυχίας , τότε θα είναι η ώρα της ριζικής ανατροπής του σημερινού πολιτικού σκηνικού.

Αυτό για να γίνει απαιτεί δυνάμεις έτοιμες να προτείνουν επεξεργασμένες λύσεις κι όχι όπως πάει να γίνει σήμερα με διάφορα νέα κόμματα που δημιουργούνται από παλιά υλικά και επιχειρούν να διασωθούν ατομικά , κεφαλαιοποιώντας την αγανάκτηση των πολιτών , χωρίς να προτείνουν ουσιαστικά τίποτα εφικτό και ρεαλιστικό.

Πρέπει να κυριαρχήσει ο άνθρωπος και η κοινωνία πάνω στην οικονομία.

Να ξαναβρούμε τις αξίες μας και να καταρτίσουμε επιτέλους ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτό όμως δεν πρόκειται να προέλθει από το παρόν πολιτικό σύστημα. Θα το γεννήσει η ανάγκη και η τόλμη όσων θα αφιερώσουμε το ατομικό στο συλλογικό.

Νίκος Νημάς
7-4-2012