Ο Πολιτικός και η εξουσία

Μήπως είμαστε υπερβολικοί απέναντι στους πολιτικούς ?

Διάβασα κάπου -  το διαβάζουμε όλο και πιο συχνά κάπως έτσι τον τελευταίο καιρό.

"Ο πολιτικός δεν είναι παρά ένας εγωιστής. Μέσα του νιώθει κενός - και φοβάται αυτό το κενό. Θέλει να είναι κάποιος ώστε να μπορέσει να ξεχάσει το δικό του κενό. Η ισχύς του δίνει την ευκαιρία."

Αγαπητοί μου συμπατριώτες επιτρέψτε μου να σχολιάσω τα ανωτέρω με διάθεση όχι ανατροπής αλλά συμπλήρωσης.

Έχοντας κατά νου αρκετούς από όσους και εγκλήματα έπραξαν και εγκληματικά λάθη έκαναν και προσβλητικό για τον λαό ύφος και ήθος αλαζονείας επέδειξαν, ο καθένας θα συμφωνήσει με τα πιο πάνω. 

Αλλά αν ορίσουμε διαφορετικά τον πολιτικό ? Αν ξεκινήσουμε από την έννοια πολίτης ? 

Αν σκεφθούμε όπως ο Πλάτων και πούμε:  
Αν δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την Πολιτική τότε είσαι καταδικασμένος να σε κυβερνούν οι χειρότεροι - οι χειρότεροι από εσένα, 

ενώ πραγματικά θα επιθυμούσες να σε κυβερνάνε οι καλύτεροι 
ή στην ιδανικότερη περίπτωση να έχεις μέρος της ευθύνης στη διακυβέρνηση των κοινών υποθέσεων 
και δικαίωμα να επηρεάζεις τις αποφάσεις. 

Πολίτης είναι αυτός που συμμετέχει ενεργά στις αποφάσεις των κοινών υποθέσεων.

Δεν επεκτείνομαι περισσότερο στην έννοια πολίτης. 
Αν όμως κάπως έτσι ορίσουμε τον Πολίτη τότε ποια είναι κατ΄ επέκταση η έννοια του Πολιτικού ? 

Αναγκαστικά τότε Πολιτικός είναι εκείνος εκ των ωρίμων Πολιτών 

• που έχει τα πιο πάνω χαρακτηριστικά του Πολίτη 
• και ο οποίος διατίθεται να αφιερώσει μέρος του χρόνου του - της ζωής του - στα κοινά πράγματα, 
• με την έγκριση των υπολοίπων μέσα από τις διαδικασίες της ελεύθερης εκλογής. 

Προϋπόθεση για να εκλεγεί από τους υπολοίπους θα είναι να έχει επιδείξει πριν πρωτοεκλεγεί, 

• ικανότητες σε κάποιους τομείς, 
• αποτελεσματικότητα στο επάγγελμά του, 
• έμπρακτο ενδιαφέρον για την κοινωνική συνοχή και ευημερία, 
• διαθεσιμότητα να υπηρετεί τους άλλους, 
• ένα ελάχιστο επίπεδο ανιδιοτέλειας, 
• ένα όσο το δυνατόν υψηλό επίπεδο ακεραιότητας (συμφωνία λόγων, έργων, στάσης και συμπεριφοράς) αλλά και ανεξαρτησίας. 

Κατά βάθος να είναι τόσο καλά γνωστός στους συμπολίτες του που το ένστικτό τους να τους διαβεβαιώνει 

• ότι δεν έχει μέσα του κενό αυτοπραγμάτωσης, 
• ότι είναι ολοκληρωμένος (στην κλίμακα ιεράρχησης των αναγκών κατά τον Maslow) 
• και να μπορούν να τον εμπιστευθούν ότι θα αντέξει στο τραγούδι των σειρήνων της μάγισσας Κίρκης - βλέπε της εξουσίας.

Δεν είναι ιδανικό αυτό !!! Όχι και το πιστεύω.
Υπάρχουν περισσότεροι από όσους χρειαζόμαστε. 
Δεν τους προτιμούσαμε και αποθαρρύνονταν. 

Αν εμείς αλλάξουμε ως Πολίτες
τότε από εμάς θα αναδειχθούν οι ικανότεροι και οι ωριμότεροι. 

Τώρα που πάθαμε, θα μάθουμε ?

Νίκος Νημάς - 21 Απρίλη 2012.

Θα ψηφίσω με κριτήρια και όχι με συμπάθειες.
..