Για "ηγεμονίσκους" αλλά και για μας τους κοινούς θνητούς . . .

Ενας βασιλιάς ρώτησε τους σοφούς του αυλικούς, ΄΄Φτιάχνω ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι για τον εαυτό μου. Εχω ένα από τα πιο καλά διαμάντια που υπάρχουν. Θέλω να κρατήσω κρυμμένο μέσα στο δαχτυλίδι κάποιο μήνυμα που ίσως να με βοηθήσει σε ώρα απόλυτης απελπισίας. Πρέπει να είναι πολύ μικρό, έτσι ώστε να μένει κρυμμένο κάτω από το διαμάντι τού δαχτυλιδιού.΄΄

Ηταν όλοι τους σοφοί άνθρωποι, ήταν όλοι τους σπουδαίοι λόγιοι΄ θα μπορούσαν να γράψουν μεγάλες πραγματείες. Να του δώσουν όμως ένα μήνυμα όχι πάνω από δυο-τρεις λέξεις που θα τον βοηθούσε σε στιγμές απόλυτης απελπισίας... Σκέφτηκαν, έψαξαν μέσα στα βιβλία τους, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα.

Ο βασιλιάς είχε έναν γέρο υπηρέτη που ήταν σχεδόν σαν πατέρας του΄ ήταν παλιά ο υπηρέτης τού πατέρα του. Η μητέρα τού βασιλιά είχε πεθάνει νωρίς και αυτός ο υπηρέτης τον είχε φροντίσει, έτσι λοιπόν δεν τον μεταχειρίζονταν σαν υπηρέτη. Ο βασιλιάς τού είχε τεράστιο σεβασμό. Ο γέροντας είπε, ΄΄Δεν είμαι σοφός άνθρωπος, γεμάτος γνώσεις, λόγιος΄ αλλά ξέρω το μήνυμα. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σου το δώσουν΄ μπορεί να σου το δώσει μόνο ένας μύστης, ένας άνθρωπος που έχει πραγματώσει τον εαυτό του.

΄΄Στη μακρά μου ζωή μέσα στο παλάτι, συνάντησα κάθε είδους ανθρώπους, και μια φορά έναν μύστη. Ηταν κι εκείνος καλεσμένος τού πατέρα σου και με είχαν βάλει να τον υπηρετώ. Οταν αναχωρούσε, σαν ευχαριστήρια χειρονομία για όλες μου τις υπηρεσίες, μου έδωσε αυτό το μήνυμα΄΄, και το έγραψε σε ένα μικρό κομμάτι χαρτί, το δίπλωσε και είπε στον βασιλιά, ΄΄Μην το διαβάσεις, κράτησέ το κρυμμένο μέσα στο δαχτυλίδι. Ανοιξέ το μόνον όταν έχει αποτύχει κάθε τι άλλο΄ όταν δεν υπάρχει διέξοδος.΄΄

Και ήρθε σύντομα η ώρα αυτή. Είχε γίνει εισβολή στη χώρα και ο βασιλιάς έχασε το βασίλειό του. Ετρεχε να ξεφύγει με το άλογό του για να σώσει τη ζωή του και τον ακολουθούσαν τα άλογα τού εχθρού. Ηταν μόνος του΄ εκείνοι ήταν πολλοί. Κι έφτασε σε ένα μέρος όπου τέλειωνε το μονοπάτι, έφτασε σε ένα αδιέξοδο΄ υπήρχε ένας γκρεμός και μια βαθιά κοιλάδα. Αν έπεφτε μέσα, θα σκοτωνόταν. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω, ο εχθρός ήταν εκεί κι άκουγε ο ίδιος τον ήχο από τις οπλές των αλόγων. Δεν μπορούσε να πάει προς τα μπρος και δεν υπήρχε άλλος τρόπος...

Ξαφνικά θυμήθηκε το δαχτυλίδι. Το άνοιξε, έβγαλε έξω το χαρτί, και υπήρχε ένα μικρό μήνυμα με τρομερή σημασία: έλεγε απλώς, ΄΄Θα περάσει και τούτο.΄΄

Μια μεγάλη σιωπή έπεσε πάνω του καθώς διάβαζε την πρόταση, ΄΄Θα περάσει και τούτο.΄΄ Και πέρασε. Τα πάντα περνούν και φεύγουν΄ τίποτα δεν παραμένει σε αυτό τον κόσμο. Οι εχθροί που τον ακολουθούσαν θα πρέπει να χάθηκαν μέσα στο δάσος, θα πρέπει να πήραν λάθος δρόμο΄ οι οπλές σιγά-σιγά δεν ακούγονταν πια.

Ο βασιλιάς ήταν εξαιρετικά ευγνώμων προς τον υπηρέτη και προς τον άγνωστο μύστη. Εκείνα τα λόγια αποδείχτηκαν θαυματουργά. Δίπλωσε το χαρτί, το έβαλε πάλι στο δαχτυλίδι, συγκέντρωσε πάλι το στρατό του και κατέκτησε ξανά το βασίλειό του. Και την ημέρα που έμπαινε μέσα στην πρωτεύουσά του, νικητής, υπήρχε μεγάλος γιορτασμός παντού μέσα στην πρωτεύουσα, μουσική, χορός, κι ένιωθε πολύ υπερήφανος για τον εαυτό του. Ο γέροντας περπατούσε δίπλα στην άμαξά του. Είπε, ΄΄Και αυτή η στιγμή είναι κατάλληλη: κοίταξε πάλι το μήνυμα.΄΄

Ο βασιλιάς είπε, ΄΄Τι εννοείς; Τώρα είμαι νικητής, ο κόσμος γιορτάζει. Δεν είμαι απελπισμένος, δεν βρίσκομαι σε κάποια κατάσταση όπου δεν υπάρχει διέξοδος.΄΄

Ο γέροντας είπε, ΄΄Ακου. Ο άγιος μού είπε το εξής: τούτο το μήνυμα δεν είναι μόνο για την απελπισία, είναι και για την ευχαρίστηση. Δεν είναι μόνο για τότε που θα έχεις ηττηθεί΄ είναι και για τότε που είσαι νικητής. Οχι μόνον όταν είσαι τελευταίος, αλλά και όταν είσαι πρώτος.΄΄

Και ο βασιλιάς άνοιξε το δαχτυλίδι, διάβασε το μήνυμα, ΄΄Θα περάσει και τούτο,΄΄ και ξαφνικά η ίδια ειρήνη, η ίδια σιωπή, ανάμεσα στα πλήθη που πανηγύριζαν, που γιόρταζαν, που χόρευαν... είχε όμως φύγει η υπερηφάνεια, το εγώ. Ολα περνούν και φεύγουν.

Ζήτησε από τον γέρο υπηρέτη του να ανέβη στην άμαξα και να καθίσει μαζί του. Ρώτησε, ΄΄Υπάρχει και τίποτε άλλο; Ολα περνούν και φεύγουν... Το μήνυμά σου με βοήθησε εξαιρετικά.΄΄

Ο γέροντας είπε, ΄΄Το τρίτο πράγμα που είπε ο άγιος, ΄Να θυμάσαι, τα πάντα περνούν. Μόνον εσύ παραμένεις΄ παραμένεις για πάντα ως παρατηρητής΄. ΄΄

Ολα περνούν, αλλά εσύ παραμένεις. Εσύ είσαι η πραγματικότητα΄ κάθε τι άλλο είναι απλώς ένα όνειρο. Υπάρχουν όμορφα όνειρα, υπάρχουν εφιάλτες... Δεν έχει όμως σημασία αν πρόκειται για όμορφο όνειρο ή για εφιάλτη΄ εκείνο που έχει σημασία είναι αυτός που βλέπει το όνειρο. Αυτός που βλέπει είναι η μόνη πραγματικότητα.

- το έλαβα από έναν φίλο σε email - μου είναι άγνωστη η προέλευσή του.

Νίκος Νημάς - 31-10-2011