Τα ψηλότερα τείχη δεν είναι κτισμένα από τούβλα, αλλά από προκατάληψη.

Είναι δύσκολο να βγάλουμε τους παραμορφωτικούς φακούς που φοράμε κοιτώντας τη πραγματικότητα.

Είναι όμως αναγκαίο για να περπατάμε χωρίς να σκοντάφτουμε.

Ένας μόνον τρόπος βοηθάει: να ερχόμαστε στη θέση του άλλου.