Ένας νέος άνθρωπος παίρνει σήμερα το απόγευμα το πτυχίο του.

Αφιερωμένο στον Γιώργο και τον Άγγελο.

Ένας νέος άνθρωπος παίρνει σήμερα το απόγευμα το πτυχίο του.

Οι φίλοι του εύχονται μέσα από το facebook «και εις ανώτερα».

Ο πατέρας του λέει «ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΣΤΙΒΟ . . . με την ευχή μου».

Ο πατέρας του θυμάται όταν πριν τέσσερα χρόνια προβληματίζονταν μαζί γι αυτό που ο γιος θα επιλέξει να σπουδάσει για να ασκήσει ως επάγγελμα.

«Ανάμεσα σε εκατοντάδες επαγγέλματα, να διαλέξεις κάποιο από τα πέντε πρώτα στις προτιμήσεις σου παιδί μου» του είχε πει τότε. Ο νέος ένιωσε πιο χαλαρός που δεν του επιβλήθηκε μια επιλογή και τελικά επέλεξε ένα επάγγελμα που ασκείται κύρια σαν ελεύθερο επάγγελμα.

Επέλεξε να ασχοληθεί με την φροντίδα του εσωτερικού χώρου όπου φωλιάζουμε (κατοικία) ή την φροντίδα του χώρου όπου εργαζόμαστε, δημιουργούμε ή διασκεδάζουμε. Επέλεξε να γίνει σχεδιαστής εσωτερικών χώρων – interior design.

Άκουσε την εσωτερική του φωνή αν και ήξερε ότι υπήρχαν και άλλα επαγγέλματα που θα τον ενθουσίαζαν – η φροντίδα του σώματός μας, ο αθλητισμός, γυμναστής φυσιοθεραπευτής.

Χαλαρός και ξέγνοιαστος, ο νέος, όπως ταιριάζει στη νιότη, ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια και σπούδασε ενώ παράλληλα ανίχνευε τον κόσμο, τους ανθρώπους, τις φιλίες και τον έρωτα.

Σήμερα, συμβολικά, αλλάζει εποχή γι αυτόν.

Από σήμερα θα βρεθεί στον ΣΤΙΒΟ . . . Οι γονείς του θα παρευρεθούν στην τελετή απονομής των πτυχίων. Θα συγκινηθούν, θα δακρύσουν και θα ευχηθούν από τα βάθη της καρδιάς τους «ΚΑΛΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΓΙΕ ΜΟΥ».

Η βαριά αίσθηση υπευθυνότητας δεν αφήνει όμως τον πατέρα να χαρεί ολάκερη αυτήν την χαρά. Σε ποια αγορά θα απευθυνθεί τώρα το παιδί μας;

Ποιος νοιάζεται ακόμη σήμερα για την αισθητική των εσωτερικών χώρων, ποιος ξοδεύει χρήματα για μια αρμονική διευθέτηση μέσα στους χώρους διαμονής, εργασίας και διασκέδασης ;

Ποιος θα είναι ο ανταγωνισμός που θα αντιμετωπίσει;

Οι πιο άξιοι του κλάδου του, οι έτοιμες εισαγόμενες εφαρμογές ή μήπως η γενική κατήφεια και η συλλογική κατάθλιψη των Ελλήνων ;

Ή μήπως ο ίδιος του ο εαυτός ;

Με ποια όνειρα, ποια κίνητρα, ποια αισιοδοξία θα πυροδοτήσει τον ενθουσιασμό του ο νέος επαγγελματίας;

Πώς θα καταφέρει να μαζέψει υπομονή και επιμονή για ένα ξεκίνημα που ίσως να του απαιτήσει θυσίες και υποχωρήσεις;

Ποιες άλλες δευτερεύουσες ασχολίες που θα του ταίριαζαν, θα μπορούσαν να τον ενισχύσουν οικονομικά (παράλληλα) στο διάστημα του ξεκινήματος;

Πώς γίνεται να μην τον παρασύρει η αλόγιστη, εγκληματική αναμετάδοση της απαισιοδοξίας (το νέο σπορ των Ελλήνων) ;

Ο πατέρας δεν κοιμάται τα βράδια συλλογιζόμενος και τους δύο γιους του τώρα πια. Κάνει τέσσερις δουλειές μαζί με την μάννα τους για να τους στηρίξει οικονομικά.

Καταλαβαίνει πως «ο ψαράς είναι καλύτερα να μαθαίνει τα παιδιά του να ψαρεύουν αντί να ψαρεύει αυτός γι αυτά».

Στο μυαλό του τριγυρίζουν σκέψεις, λύσεις, προτάσεις, σχέδια αλλά διστάζει να τα εκδηλώσει.

Πρέπει να είναι έτοιμοι, ώριμοι για να τα ακούσουν και να επιλέξουν με τα δικά τους κριτήρια.

«Θα είμαι δίπλα τους» σκέφτεται. «ούτε πίσω τους μα ούτε και μπροστά τους».

Πρέπει πλέον να αντρωθούν και να γίνουν ηγέτες του εαυτού τους και της ζωής τους.

Από δω και πέρα θα με έχουν φίλο και όχι πατέρα.

«Καλή σταδιοδρομία Άγγελέ μας».

Νικόλαος Νημάς, Παρασκευή, 9 Σεπτέμβριος 2011 στις 12:28 μ.μ.